Bardzo trafnie opisała to Tattwa na swoim Filmwebie:

Początek był naprawdę obiecujący. Powiedzmy, pierwsze 15-20 minut dało mi nadzieję na fajny horror z „czymś” zupełnie nowym w tle. Przez chwilę pomyślałem sobie nawet: Krystian… to będzie dobry horror! I w zasadzie, na krótko po tym, film uderzył mnie w ryj po raz pierwszy… jak się później okazało, nie ostatni.

Tak się nie robi! Połechtany pierwszymi minutami, z każdą kolejną sceną zawodziłem się jeszcze bardziej. Największą bolączką „Zanim się obudzę” jest jego niesamowita dłużyzna, przeciąganie scen na siłę, ale też, niestety… wszechobecna nuda. Na moje szczęście, nie jest to potworek pokroju „Denata”.

W pewnym momencie w filmie pojawiają się motyle… Bardzo sztuczne i brzydkie motyle.

Oni sami nie wierzą, że tam jest motyl

Ta baba jest tak irytująca i wkurzająca i w ogóle nie można jej lubić, nie można jej kibicować – ba, chce się ją uśmiercić!! A tak całkiem serio, ktoś może powiedzieć, skoro jest taka „znienawidzona” to widocznie świetnie zagrała. No niekoniecznie… Ta postać po prostu by irytowała, niezależnie od tego, kto wcieliłby się w tę rolę. Z resztą, jeśli zdecydujecie się zobaczyć „Zanim się obudzę” na pewno będziecie tego samego zdania.

Uśmiech prawie tak sztuczny, jak „motylek”…

Niestety, ale jest to bardzo odczuwalne. Miałem wrażenie, jakby twórcy nie wiedzieli, czy chcą być true elo mrocznym horrorem, czy kinem dla każdego, który skupia się na dramacie ślicznego chłopczyka.

Niestety, ale na tym wszystkim najbardziej ucierpieli widzowie. Mógł być interesujący horror, niestety, dostaliśmy produkt wybrakowany, który skończył się zanim zdążył coś sensownego zaprezentować.